Τίτλος:Silver Linings Playbook
Ελληνικός τίτλος: Οδηγός αισιοδοξίαςImdb link: http://www.imdb.com/title/tt1045658/
Υπόθεση: Ο Πατ βγαίνει από την ψυχιατρική κλινική στην οποία νοσηλευόταν με μανιοκατάθλιψη και επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι με τους γονείς του. Είναι γεμάτος αισιοδοξία και διακατέχεται από μια εμμονή να επιστρέψει στην παλιά του ζωή και κυρίως να προσεγγίσει πάλι την πρώην γυναίκα του. Όταν όμως συναντά την Τίφανυ, μια μυστηριώδη κοπέλα από τη γειτονιά του με τα δικά της προβλήματα λόγω πρόσφατης χηρείας που της πυροδότησε νυμφομανείς συμπεριφορές, τα πράγματα περιπλέκονται.
Το ψυχολογικό υπόβαθρο της ταινίας: Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ταινία έχει ως κεντρικό θέμα την επανένταξη ενός διπολικού στη φυσιολογική ζωή. Η διπολική διαταραχή (παλαιότερη ονομασία: μανιοκατάθλιψη) είναι μια ψυχική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από μεγάλες διακυμάνσεις της διάθεσης. Φάσεις μανίας εναλλάσσονται με φάσεις κατάθλιψης, με μεσοδιαστήματα φυσιολογικής διάθεσης. Οι διακυμάνσεις αυτές όμως έχουνε μεγαλύτερη ένταση, διάρκεια και ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις από έναν απλό κυκλοθυμισμό. Η ασθένεια θεωρείται σοβαρή και λόγω των κινδύνων της κατάθλιψης (π.χ. αυτοκτονικός ιδεασμός) και λόγω των επιπτώσεων της μανίας (π.χ. ευερεθιστότητα, διογκωμένη αυτοεκτίμηση, επιθετικότητα, ψευδαισθήσεις).
Η ταινία εστιάζει αρκετά στη διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη) του κεντρικού ήρωα, ωστόσο δεν παραβλέπει να παίξει ανάμεσα στην έννοια του τι είναι τελικά φυσιολογική συμπεριφορά και τι όχι. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την ακραία δεισιδαιμονία του πατέρα του πρωταγωνιστή (Ρόμπερτ Ντε Νίρο), ο οποίος έχει ουσιαστικά πρόβλημα με τον τζόγο, αφού ποντάρει όλη την περιουσία του σε στοιχήματα. Έτσι, βλέπουμε έναν φαινομενικά "υγιή" πατέρα απέναντι στον "ασθενή" γιο, ενώ τελικά διαφαίνεται ότι τελικά δεν είναι πολύ ευδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην φυσιολογική και τη μη φυσιολογική συμπεριφορά.
Επίσης, σκιαγραφούνται οικογενειακές σχέσεις, όπως η σχέση του πρωταγωνιστή με τον πατέρα του, το στίγμα στην ψυχασθένεια (π.χ. η αντίδραση της πρώην συναδέλφου όταν αντικρίζει έντρομη τον Πατ), το πώς λειτουργεί η νυμφομανία (στη συγκεκριμένη περίπτωση ως μετατραυματική αντίδραση μετά από πένθος, δηλαδή ως καταναγκαστική συμπεριφορά που προσφέρει διέξοδο από επώδυνες σκέψεις αλλά και αυτοεπιβεβαίωση) και το πόσο τελικά μπορεί να επιτευχθεί η επανένταξη μετά από ιδρυματοποίηση.
Κριτική: Ένα αισθηματικό δράμα/κομεντί το οποίο δεν καταφεύγει σε υπερβολές αλλά παρουσιάζει την οικογένεια του πρωταγωνιστή ως μια φυσιολογική οικογένεια που ούτε πλέει σε πελάγη ευτυχίας ούτε όμως βυθίζεται στη δυστυχία: προσπαθούν όλοι να επιβιώνουν με το πρόβλημα της ψυχικής υγείας.Οι ερμηνείες είναι πάρα πολύ καλές, η ταινία κυλάει χωρίς μελό παύσεις και παρουσιάζοντας τα θέματα που πραγματεύεται με έναν τρόπο που δε δημιουργεί άβολα συναισθήματα. Αντίθετα, η θετική στάση του πρωταγωνιστή, ακόμα και όταν προσγειώνεται με βαρίδια ρεαλισμού από τους γύρω του και την πραγματικότητα, δεν προκαλεί ένα "παραμύθιασμα" για την ψυχική νόσο αλλά μεταδίδει αυτό στο οποίο το ίδιο το έργο βασίζεται: μια αισιοδοξία.
image:http://ia.media-imdb.com/images/M/MV5BMTM2MTI5NzA3MF5BMl5BanBnXkFtZTcwODExNTc0OA@@._V1_SX214_.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου